Nazwa łacińska: Cucurbita pepo L.

Forma życiowa: Cukinia jest jednoroczną rośliną zielną.

Pokrój: Roślina wraz ze wzrostem wytwarza krótkie, półsztywne pędy. Charakteryzuje się krzaczastym lub lekko płożącym pokrojem. Są szorstko owłosione.

Ulistnienie: Liście cukinii Striato d’Italia są duże, wyróżniają się dłoniastym kształtem. Mają intensywnie zielony kolor. Między klapami liści zauważalne są głębokie zatoki, kształt liści nie jest więc regularny. Podobnie jak pędy – liście są pokryte szorstkimi włoskami.

Owoce: Kształt owocu cukinii jest silnie wydłużony, są one maczugowate. Skórka wybarwiona jest dwukolorowo, w całości jest ciemnozielona, jednak posiada wydłużone jaśniejsze plamy – również zielone. Z czasem podczas dojrzewania plamy te wybarwiają się na żółto. Ich miąższ jest kremowo-zielony, jasny i soczysty. Najlepiej smakuje u młodych owoców. Przed spożyciem dorosłych okazów należy wykroić z ich wnętrza gniazda nasienne.

Termin plonowania i zbioru: Pierwsze owoce można zebrać już pod koniec lipca, ostatni zbiór powinien nastąpić wraz z nastaniem końca września. Termin plonowania zależny jest od terminu wysiewu, wcześniej dojrzewają owoce uprawiane z rozsady, później zaś te siane wprost do gruntu.

Zastosowanie: Cukinia Striato d’Italia doskonale nadaje się do spożycia bezpośredniego – najlepiej smakują młode owoce. Może być także pieczona, grillowana, smażona lub gotowana. Doskonale sprawdza się jako składnik leczo, można robić z niej pasztety, po rozdrobieniu lub zmieleniu nadaje się do robienia tartych placuszków podobnych do tych ziemniaczanych. Jest wiele zastosowań cukinii, ponadto jej zaletą jest możliwość jej przechowywania. Jest zasobna w sacharozę i glukozę, na większą wartość odżywczą niż ogórek. Roślina zawiera witaminę A, witaminy z grupy B oraz witaminę C. Jest bogata w sole mineralne wapnia, fosforu i żelaza. Jej nasiona można zbierać w fazie dojrzałości, zachowują one zdolność kiełkowania nawet przez dziesięć lat. Ponadto można je suszyć i spożywać, są bardzo smaczne, mogą być dodatkiem do własnoręcznie wypiekanego chleba, można także potraktować je jako dodatek do pasztetu. Są bardzo zdrowe, mają wysoką zawartość tłuszczów roślinnych.

Mrozoodporność: Cukinia najlepiej czuje się w temperaturze 8-20 stopni Celsjusza, jest to zakres odpowiedni do prawidłowego jej wzrostu. Rośliny są czułe na spadki temperatur, mogą zginąć już w temperaturze 0 stopni Celsjusza. Przed silniejszymi jesiennymi przymrozkami należy zebrać rośliny z pola, ponieważ przemarznięte szybko gniją i nie pozwalają się długo przechowywać.

Stanowisko: Preferuje stanowiska zaciszne, bezwietrzne i słoneczne. Gleba powinna być stale umiarkowanie wilgotna. Rośliny najlepiej czują się na glebach żyznych i próchniczych, dobrze też, by ziemia była przewiewna, dobrze uprawiona i przepuszczalna. Cukinię Striato d’Italia uprawiać można w pierwszym roku po oborniku, jeżeli nawożenie miało miejsce jesienią w roku poprzedzającym wysiew nasion. Zamiennie z obornikiem można także zastosować nawożenie kompostem, co sprawdza się równie dobrze.

Rozstawa: Jest to roślina, która rozrasta się dość znacznie i wytwarza całkiem duże owoce. Dlatego też należy dobrze rozmieścić nasiona, aby w przyszłości cukinie miały możliwość swobodnego wzrostu. Umieszczamy je w dołkach, w każdym powinny znaleźć się 2-3 nasiona. Optymalna odległość między gniazdami to około 100 cm.

Opakowanie zawiera 2 gramy nasion cukinii Striato d’Italia. Każde opakowanie zawiera informację o zasadach uprawy oraz terminie przydatności nasion do siewu.

Opakowanie zawiera około 10 nasion. Wartość przybliżona +/-20%.
Może się nieznacznie różnić w zależności od partii, dostawy itp.