Sałata łodygowa Purpurat to oryginale i łatwe w uprawie warzywo, spokrewnione z sałatą głowiastą. W odróżnieniu do niej nie tworzy główek, lecz długie, mięsiste, jadalne łodygi, które można przyrządzać na wiele sposobów.

Nazwa polska: Sałata łodygowa, Głąbik krakowski, Sałata szparagowa

Nazwa łacińska: Lactuca sativa var. angustana

Forma życiowa: roślina jednoroczna

Pokrój: roślina w początkowej fazie wzrostu wytwarza tuż przy ziemi rozetę wąskich liści, a następnie szybko wybija w bardzo długie pędy nasienne.

Wysokość: 30 – 60 cm

Ulistnienie: liście wąskie, duże i mięsiste, zielone

Łodygi: silne, grube i mięsiste, osiągające średnicę ok. 4 cm, w dolnej części pojedyncze, w górnej rozgałęzione. Skórka jest czerwonawa, a miąższ biało-zielony i soczysty.

Kwiaty: żółte i drobne

Termin siewu i zbioru: nasiona można wysiewać od kwietnia do maja lub pod połowy lipca do sierpnia bezpośrednio do gruntu. Łodygi są gotowe do zbioru po 10 - 14 tygodniach od siewu. Należy zbierać je gdy osiągną długość ok. 20 - 30 cm, najpóźniej w okresie formowania się pąków kwiatowych, zanim zdrewnieją.

Rozstawa: 40 x 25 cm

Stanowisko: słoneczne

Warunki uprawy: sałatę łodygową można uprawiać w dowolnym stale umiarkowanie wilgotnym i zasobnym w składniki pokarmowe podłożu. Rośliny są bardzo wrażliwe na suszę i wysoką temperaturę. Optymalna temperatura wzrostu i plonowania to 18-22ᵒC.

Mrozoodporność: roślina jest mało wrażliwa na niskie temperatury

Właściwości i zastosowanie: Częścią jadalną sałaty łodygowej są jej mięsiste, długie pędy. Są one bogate w witaminy C, B1, B2 oraz E, a także w karotenoidy i antocyjany. Zawierają duże ilości soli wapnia i żelaza. Nadają się do bezpośredniego spożycia po ugotowaniu (jak szparagi), na surowo w sałatkach lub po zapieczeniu w cieście. Można je też kisić podobnie jak ogórki. Spożywać można również młode liście sałaty łodygowej. Podaje się je na surowo z dodatkiem sosu sojowego.

Opakowanie zawiera 0,5 g sałaty łodygowej Purpurat, datę przydatności do siewu i zasady uprawy.