Koniczyna łąkowa Nike jest jedną z najlepiej plonujących roślin motylkowych drobnonasiennych uprawianych w cyklu jednorocznym. Jest to powód, dla którego jest wysiewana jako gatunek główny w uprawie polowej. Odmiana koniczyny łąkowej Nike daje duże plony zielonej masy, szybko odrasta zarówno wiosną jaki po wykoszeniu. Prezentowana koniczyna łąkowa jest wykorzystywana jako pasza dla bydła i koni, roślina strukturotwórcza w płodozmianie i surowiec zielarski. Pole koniczyny jest również  dobrym pożytkiem dla pszczół – jej kwiaty są miododajne.

Nazwa: Koniczyna łąkowa, Koniczyna czerwona

Nazwa łacińska: Trifolium pratense L.

Forma życiowa: jest to roślina wieloletnia, zaliczana do gatunków o średnio wczesnym typie rozwoju

Pokrój: Pełne, rozgałęziające się  łodygi mają półstojącą formę. Ich powierzchnia jest zazwyczaj owłosiona. Na końcach pędów rozwijają się kuliste kwiatostany.

 Ulistnienie: liście bardzo charakterystyczne, zebrane w trójlistki. W dolnej partii rośliny długoogonkowe. Eliptyczne lub jajowate w kształcie, niewyraźnie ząbkowane na krawędzi. Na wierzchniej stronie blaszki znajduje się jaśniejsza plamka.

Kwiatostan: główkowaty kwiatostan składa się z 30-120 pojedynczych kwiatów, jest otulona przez siedzące liście. Kwiatostany wyrastają na wierzchołkach pędów. Zabarwienie kwiatów określane jest jako jasnopurpurowa, czerwona lub lilowoczerwona.  Kwiatostany wydzielają delikatną, przyjemną woń skutecznie wabiącą owady. Po przekwitnięciu roślina wydaje owoce w postaci jednonasiennych, rurkowatych strąków.

Zastosowanie: koniczyna łąkowa jest powszechnie cenioną rośliną pastewną. Swoją popularność zawdzięcza to dużemu potencjałowi plonowania i znakomitej wartości odżywczej. Zawiera znaczące ilości białka i soli mineralnych. Jest chętnie zjadana przez wszystkie gatunki zwierząt w postaci zielonki i siana. Koniczyna łąkowa jest rośliną żyjąca w symbiozie z bakteriami brodawkowymi dzięki czemu wzbogaca stanowisko w azot i polepsza jego strukturę. Jako surowiec zielarski wykorzystywana jest jako środek łagodzący objawy niemal wszystkie menopauzy. W medycynie ludowej była stosowana jako ziele moczopędne i wykrztuśne.

Stanowisko: pod uprawę koniczyny są korzystne podłoża o umiarkowanej  wilgotności, zwięzłe o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym bogate w wapń.

Termin siewu: od końca marca do połowy kwietnia. Nie zalecane jest wysiewanie jej w bezpośrednim następstwie po innych roślinach motylkowych.

Rozstawa: najlepsze rezultaty uzyskamy wysiewając koniczynę w szerokim rozstawie. Sprzyja to wytwarzaniu licznych pędów i szybszemu rozwojowi roślin.

Zbiór: na zielonkę dla bydła koniczyna koszona jest w fazie kwitnienia, która przypada w pierwszej połowie maja.

Mrozoodporność: odmiana koniczyny łąkowej Nike jest zimotrwała.

W opakowaniu znajduje się 10 kg nasion koniczyny łąkowej Nike. Na paczce podano termin przydatności siewnej.