Rodzaj koniczyny szwedzkiej powstał poprzez naturalne skrzyżowanie koniczyny czerwonej i białej. Dzięki temu jest bardziej odporna na okresowe zalania, bez problemu rośnie na wilgotnej łące. Ma dobrą tolerancję na pogryzanie i udeptywanie. Doskonale uzupełnia mieszanki jednoroczne i wieloletnie. Nadaje się do upraw polowych, jako międzyplon, ma dobre działanie przedplonowe. Jest gatunkiem bardzo wydajnym, wysokoplennym o dobrej wartości pastewnej. Zbiór koniczyny szwedzkiej przeprowadzany jest jednorazowo. W przypadku drugiego odrostu jest on zazwyczaj użytkowany na spasanie. Gatunek o wybitnie niskiej podatności na raka koniczyny i surowe warunki klimatyczne. Rekomendowana na tereny górskie.

Nazwa: Koniczyna szwedzka, koniczyna białoróżowa.

Nazwa łacińska: Trifolium hybridum L. cv. Menta

Forma życiowa: roślina trwała, wieloletnia. Jej żywotność w runi wynosi 4 do 7 lat. W użytkowaniu przemiennym występuje 2-3 lata. Po wysiewie rozwija się dość dynamicznie.

Pokrój: roślina o średniej wysokości, łodygi proste z tendencją do łukowatego pokładania. Bogate pędy boczne. Korzeń palowy w odrostami bocznymi, drenujący glebę. Przyczynia się do udostępniania składników pokarmowych.

Ulistnienie: liście złożone, 3-listkowe. Bardzo liczne o żywo zielonym kolorze. Szerokie, romboidalne, na krótkich ogonkach. Brzeg blaszki ząbkowany, powierzchnia gładka, bez znaczka i owłosienia. Przylistki spore, zielone, z wyraźnym unerwieniem, szpiczasto zakończone.

Kwiatostan: prawie idealnie kulista główka złożona z 30- 80 kwiatów motylkowych. Charakterystyczny barak listków wspierających. Kolor kwiatów w początkowej fazie kwitnienia białe, w miarę rozkwitania stają się różowe. Dojrzały strąk z kilkoma nasionami, szybko pęka.

Zastosowanie: koniczyna szwedzka jest jednym z bardziej produktywnych gatunków. Pasza z niej pozyskiwana jest chętnie zjadana przez zwierzęta. Bardzo ważną zaletą tej rośliny jest barak powodowania wzdęć u owiec i bydła pobierających zielonkę. Lekko gorzkawy posmak koniczyny szwedzkiej decyduje, o częstszym wykorzystaniu pokosów na siano. Wysiewana na łąki trwałe i użytki przemienne przede wszystkim na terenach wilgotnych. Możliwe wykorzystanie pastwiskowe, dość bujnie odrasta, jest odporna na pogryzanie i deptanie. Jest miododajna, stosowana na użytkach dla pszczół. przydatna na nawóz zielony. Występuje w stanie dzikim, na specyficznie ulokowanych zbiorowiskach roślinnych.

Stanowisko: koniczyna szwedzka rekomendowana jest na gleby mineralne i torfowe dość żyzne od umiarkowanej wilgotności po mokre. Ma małe wymagania świetlne, zapewnia jej to szybki rozwój wiosenny, raptownie może przerastać rośliny ochronne.

Mrozoodporność: jest gatunkiem o dobrej zimotrwałości, jest tolerancyjna na niesprzyjające warunki klimatyczne.

Norma wysiewu: 8-10 kg/ ha w siewie czystym przy zachowaniu odstępów 12-15 cm

Opakowanie zawiera 1 kg nasion koniczyny szwedzkiej odmiany Menta. Na paczce zawarte są informacje o podstawach uprawy oraz termin przydatności do wysiewu.