Zachwycające, parasolowate korony tego ciekawego gatunku sosny to malownicza ozdoba krajobrazów Italii. Pinia jest znana nie tylko ze swoich niezaprzeczalnych walorów dekoracyjnych – jej jadalne owoce stanowią nieodłączny składnik włoskiej kuchni, są też wyśmienitą przekąską. Uprawa sosny pinii może powieść się także w naszym klimacie, jeśli tylko sięgniemy po nasiona dobrej jakości.

Nazwa łacińska: Pinus pinea L.

Forma życiowa: roślina wieloletnia – drzewo

Pokrój: Na prostym pniu wznosi się rozłożysta korona, zbudowana z wybijających promieniście, fantazyjnie powykręcanych konarów. Wyrastają z nich bardzo liczne, drobniejsze gałązki.

Wysokość: W naturze sosna pinia dorasta do 10-15 m. Okazy uprawiane poza rejonami Morza Śródziemnego zazwyczaj osiągają maksymalnie 2-3 m wysokości przy 1-1,2 m szerokości.

Ulistnienie: Młode drzewka mają niebieskawozielone igły, u starszych przybierają one intensywniejszy odcień ciemnej zieleni. Docelowa długość igieł wynosi ok. 12 cm. Atrakcyjne wizualnie jest nie tylko ulistnienie sosny pinii, ale również jej pomarańczowobrązowa, popękana kora z nieregularnymi zgrubieniami.

Szyszki: Okazałe szyszki osiągają do 12 cm długości. Są efektownie zaokrąglone, a te w pełni dojrzałe, z szeroko rozchylonymi łuskami, zyskują dużą wartość dekoracyjną.

Orzeszki: W szyszkach mieszczą się drobne orzeszki o długości ok. 1,5 cm, schowane w dość twardych, szarobrązowych skorupkach. Wyłuskane jądra mają kremowożółty kolor. Cechują się wyjątkową kruchością i łagodnym, bardzo dobrym smakiem.

Stanowisko: Podobnie jak inni przedstawiciele rodzaju Pinus, sosna pinia preferuje mocno przepuszczalne, piaszczyste podłoża, zasobne w wapń. Najlepiej czuje się na stanowiskach odsłoniętych i nasłonecznionych. Starsze okazy bardzo dobrze znoszą suszę i silne wiatry, młode drzewka są natomiast dość wrażliwe na niesprzyjające warunki uprawy, zwłaszcza chłody.

Rozstawa: Ze względu na efektowny pokrój gatunek ten uprawia się zazwyczaj jako soliter.

Mrozoodporność: W polskich warunkach klimatycznych sosna pinia nie jest w pełni mrozoodporna – dotyczy to szczególnie młodych egzemplarzy, które późną jesienią wymagają starannego okrywania. Ryzyko przemarznięcia jest wyższe podczas bezśnieżnych zim. Aby zminimalizować to niebezpieczeństwo, przez pierwsze lata życia rośliny można uprawiać w doniczkach i przenosić zimą do nieogrzewanej szklarni. Przycinane okazy o wysokości do 1 m mogą stale rosnąć w pojemnikach, zabieranych na zimę do pomieszczeń.

Zastosowanie: Sosna pinia o rozłożystej koronie, długich igłach i pięknych szyszkach może ozdobić centralny punkt trawnika, gdzie będzie wspaniale rozwijać się jako soliter – zwłaszcza w cieplejszych rejonach Polski. Drzewka można uprawiać również w dużych donicach, wystawianych wiosną do ogrodu lub na taras. Obrane z łupin orzeszki prażymy i podajemy w rozmaitych daniach – nie tylko w pesto, ale również jako dodatek do innych sosów, mięs, serów i ciast. Stanowią obfite źródło witaminy K, potasu, fosforu i cynku.

W opakowaniu znajduje się 1 g wysokiej jakości nasion sosny piniowej. Na tyle paczki zamieszczono informacje dotyczące uprawy oraz termin przydatności nasion do siewu.