To nietuzinkowe pnącze o egzotycznym rodowodzie jest ozdobne dzięki swoim liściom, kwiatom, a przede wszystkim – oryginalne ukształtowanym, dużym owocom. Uprawą tykwy pospolitej może zająć się każdy miłośnik nietypowych roślin, jej wymagania nie odbiegają bowiem od potrzeb rozpowszechnionych u nas warzyw dyniowatych.

Nazwa łacińska: Lagenaria siceraria.

Forma życiowa: roślina jednoroczna.

Pokrój: tykwa pospolita to pnącze, wytwarzające długie, wijące się pędy.

Wysokość: pędy przedstawicieli tego gatunku dorastają do 2 m długości.

Ulistnienie: duże, soczyście zielone liście mają kształt okręgu lub są lekko klapowane. Pokrywają je rzadkie włoski. Spomiędzy liści wybijają wąsy czepne.

Okres kwitnienia: tykwa pospolita kwitnie w lipcu i sierpniu.

Rodzaj i kolor kwiatów: roślina wykształca dość duże, płaskie, białe kwiaty o pięciu delikatnie karbowanych, cienkich płatkach.

Owoce: największy walor dekoracyjny tykwy stanowią jej jasnozielone owoce. Zazwyczaj mają wąską szyjkę i kulistą lub gruszkowatą podstawę, choć niektóre są w całości podłużne. Ich powierzchnia może być gładka lub ozdobiona drobnymi cętkami.

Stanowisko: roślina wymaga ciepłego, zacisznego stanowiska w pełnym słońcu. Podobnie jak inne dyniowate, dobrze rośnie na przepuszczalnych, utrzymujących wilgoć podłożach próchnicznych o odczynie zbliżonym do obojętnego.

Mrozoodporność: roślina nie wykazuje odporności na polskie mrozy.

Zastosowanie: to oryginalne, samoczepne pnącze należy prowadzić przy solidnych podporach. Miąższ tykwy pospolitej jest jadalny, ale większą wartość mają okrywy jej owoców. Po wydrążeniu stają się twarde jak drewno, dzięki czemu można tworzyć z nich naczynia, ozdoby, a nawet instrumenty muzyczne.

Każda torebka zawiera 1,5 g nasion. Na opakowaniu zamieszczono wskazówki, objaśniające zasady uprawy tykwy, a także informacje dotyczące terminu przydatności nasion do siewu.

Opakowanie zawiera około 7 nasion. Wartość przybliżona +/-20%.
Może się nieznacznie różnić w zależności od partii, dostawy itp.