Szczaw nie jest rośliną o wybitnym znaczeniu gospodarczym. Kojarzony raczej z przydomowym warzywnikiem czy straganem na targu jest corocznie pojawiającym się warzywem drugiego planu. W każdym domu raz na jakiś czas pojawia się kwaskowa zupa, której jest niezbędnym składnikiem. Szczaw Belwilski to wieloletnie warzywo liściowe, które warto mieć pod ręką.

Nazwa: Szczaw zwyczajny Belwilski

Nazwa łacińska: Rumex acetosa

Forma życiowa: Jest byliną

Wysokość: zróżnicowana od 30 do nawet 100cm

Pokrój: Szczaw zwyczajny rośnie w kępach

Ulistnienie: Jedna z dwóch najpopularniejszych odmian uprawnych szczawiu, Belwilski tworzy mniejsze rozety niż Lyoński. Za to jego liście są większe. Szerokie z długimi ogonkami, jasnozielone. Mają charakterystyczny smak dzięki zwartości kwasu szczawiowego.

Zastosowanie: Najbardziej znana jest zupa szczawiowa z dodatkiem jajka na twardo. Można tez przygotować rześki chłodnik. Młode liście mogą być dodawane do sałatek. Można tez pokusić się o przyrządzenie duszonego szczawiu na modłę szpinaku.

Termin siewu i zbioru: Marzec- kwiecień lub sierpień.  Kiełkuje 7-10 dni. Po 8-12 tygodniach mamy już pierwszy zbiór. Wysiewany w późniejszym terminie warto zbierać następnego roku. Ścinanie liści odbywa się wtedy 4-5 razy w sezonie.

Stanowisko: Nie jest to wymagający gatunek. Rośnie dobrze właściwie na każdej glebie. Potrzebuje tylko wilgoci. Miejsce plantacji szczawiu należy zmieniać, co 3-4 lata.  Nie przeszkadza mu półcień, ale na słońcu lepiej się rozwija.

Mrozoodporność: Jest byliną odporną na niskie temperatury.

Rozstawa: uprawa odbywa się w siewie rzędowym, co 30-40 cm. Głębokość siewu nie powinna być większa niż centymetr.

Opakowanie zawiera około 80000 nasion. Wartość przybliżona +/-20%.
Może się nieznacznie różnić w zależności od partii, dostawy itp.