Koźlarz babka należy do pospolicie występujących grzybów na terenach równinnych i górskich. Preferuje lasy liściaste i mieszane. Jest gatunkiem współżyjącym z brzozami i tam najczęściej jest spotykany. Owocniki są duże, o charakterystycznych trzonkach. Wartość kulinarna jest dobra. Łagodny w smaku, o wyczuwalnym zapachu jest rewelacyjnym składnikiem wielu dań gotowanych, duszonych czy pieczonych. Młode koźlarki, marynowane w aromatycznej zalewie to pyszna przystawka. Liczne sposoby wykorzystania tego gatunku grzyba to świetna motywacja do nabycia oferowanej grzybni. Świeże, pachnące grzyby są na wyciągnięcie ręki.

Nazwa polska: koźlarz babka, koźlak, koziar, koźlarek, stojak, brzeziak, brzozowik, grzyb brzozowy

Nazwa łacińska: Leccinum scabrum (L. carpini)

Forma życiowa: grzyb podstawkowy

Charakterystyka: koźlarz babka ma wypukły, kopulasty kapelusz za młodu, później jest poduchowaty. Powierzchnia bliznowata lub grudkowata. Skórka matowa, zamszowata w odcieniach szarawego brązu. Cienkomięsisty, w porównaniu do grubej warstwy kremowych lub szarawych rurek. Trzon biały, smukły, pokryty równoległymi ciemnymi łuseczkami, stanowiącymi cechę charakterystyczna gatunku. Miąższ kremowy lub biały, nie zmienia koloru po przekrojeniu. Młode okazy twarde i elastyczne, z wiekiem robi się bardziej wodnisty i miękki. W smaku łagodny, o przyjemnym subtelnym zapachu. 

 Owocniki koźlarzy dorastają do pokaźnych rozmiarów.

Stanowisko: koźlaki żyją w mikoryzie z brzozami i tam najlepiej ich szukać. Można je spotkać w lasach liściastych, w okolicy grabów, topól i leszczyn. Z powodzeniem warto przeszukiwać zarośla nad brzegami potoczków i rowów. Gleba, na której wyrastają jest zwykle wapienna lub kwaśna. Jeśli chcemy zapoczątkować uprawę w ogrodzie musimy posiadać choć jedno drzewo z wymienionych gatunków. Optymalnie oczywiście są to brzozy.

Termin rozpoczęcia uprawy: grzybnia może być aplikowana przez cały sezon wegetacyjny o kwietnia do późnej jesieni

Sposób uprawy: aby zaszczepić koźlarza w swoim ogrodzie lub działce, musimy stworzy jak najbardziej podobne do warunków naturalnych. Wybieramy mało uczęszczane miejsce w pobliżu drzewa liściastego, wykopujemy nieduże dołki. Uprawa wymaga przygotowania substratu, do wymieszania z grzybnią, który umieszczamy w przygotowanych otworach. Potrzebne nam do tego kilka komponentów: torfu, węgla drzewnego, gipsu i perlitu lub wermikulitu. Wszystko mieszamy, napełniamy dołki i przesypujemy ziemią a potem ściółkujemy. Najlepiej użyć do tego igliwia, kory lub mieszanką przyniesioną z lasu. Uprawa wymaga już tylko podlewania w okresach suszy.

Termin zbioru: w naturze owocniki babki pojawią się masowo od czerwca do połowy października. W uprawie szczepionej pierwszego rzutu grzybów należy podziewać się w drugim, trzecim sezonie.

Zastosowanie: Należy do grzybów smacznych, nadających się do wielu celów. Nadaje się do marynowania, konserwowania i mrożenia. Stanowi doskonałą podstawę do przygotowywania zup i sosów. Delikatny smak komponuje się z potrawami mięsnymi i jarskimi. Smaczny w towarzystwie makaronów i kasz czy ryżu. Starsze okazy bardzo dobrze się suszą, nie zmieniają aromatu. Ciemnienie podczas tego procesu jest rzeczą naturalną. Koźlarze to grzyby smaczne, o wszechstronnym wykorzystaniu.