Opis: Łuskwiak nameko jest popularny przede wszystkim w Japonii, gdzie uznaje się go za leczniczy grzyb dodający energii życiowej. Ceniony jest także w innych krajach azjatyckich, np. w Chinach czy Korei. W Polsce nie spotkamy go w stanie naturalnym, dlatego warto prowadzić jego własną uprawę.

Nazwa: łuskwiak nameko

Forma życiowa: grzyb

Okres zbioru: Owocniki łuskwiaka nameko wykształcają się po dwóch latach od zaszczepienia grzybni. Plonują zazwyczaj od 3 do 5 lat. Choć bywa również tak, że grzyby będą się pojawiały nawet przez 8 lat, dopóki drewno się całkowicie nie rozłoży.

Owoce: Kapelusz łuskwiaka nameko przypomina nieco kapelusz maślaka – jest koloru miodowobrązowego, lśniący i lepki. Zazwyczaj osiąga 4–8 cm. W kształcie najczęściej wypukły, choć bywają też kapelusze zupełnie płaskie. Trzonek z kolei osiąga długość do 8 cm, jest pełny i włóknisty, a jego powierzchnię pokrywają delikatne łuski. Łuskwiaki rosną gromadnie w kępkach.

Zastosowanie: Grzyb ten ma zastosowanie głównie lecznicze – docenia się go zwłaszcza w medycynie dalekowschodniej. Przypisuje się mu głównie właściwości antynowotworowe oraz ogólnie wzmacniające organizm. Poza tym twierdzi się, że związki w nim zawarte dodają energii, pokrzepiają i pobudzają procesy myślowe. Warto go jeść także dla walorów smakowych – miąższ jest aromatyczny i łagodny.

Mrozoodporność: Łuskwiaka nameko można uprawiać przy dosyć szerokim zakresie temperatur, jednak zdecydowanie preferuje on ciepło. Temperatura optymalna do prawidłowego rozwoju tego grzyba wynosi 13–25°C.

Stanowisko: Łuskwiak nameko najlepiej rośnie na drewnie drzew liściastych, np. na dębach i bukach (na których jest spotykany w naturze). Pieńki należy położyć w zacienionym miejscu w ogrodzie, a kołki z grzybnią umieścić w nich co 15 cm.

Nazwa łacińska: Pholiata nameko

W opakowaniu znajduje się 20 szt. grzybni na kołkach.

Opakowanie zawiera dokładne informacje o zasadach uprawy.

Każde opakowanie zawiera dokładną informację o sposobie uprawy.