Nazwa łacińska: Petroselinum crispum

Forma życiowa: Pietruszka naciowa jest rośliną dwuletnią.

Pokrój: Roślina o zwartym pokroju, posiada niejadalny korzeń znajdujący się w glebie oraz rozetę zielonych liści różnego rodzaju tworzących zieloną koronę.

Wysokość: Pietruszka naciowa może dorastać do wysokości 10-15 cm.

Ulistnienie: Opisywana mieszanka złożona jest zarówno z odmian o liściach gładkich o różnym stopniu powcinania blaszek liściowych, jak i z odmian o liściach kędzierzawych i silnie kędzierzawych, które posiadają bardzo silnie i dekoracyjnie pozawijane liście.

Korzeń: Nie jest zdatny do spożycia, ponieważ jest twardy i łykowaty. Służy wyłącznie do magazynowania mikroelementów potrzebnych do wzrostu naci. Jest rozgałęziony.

Termin plonowania i zbiorów: Zbiór wyhodowanych roślin możliwy jest od lipca do późnej jesieni, nawet do listopada. Pierwszy plon uzyskuje się średnio po czterech miesiącach od daty wysiewu, każdy następny masowy zbiór powinno się przeprowadzać co miesiąc. Pietruszka naciowa uprawiana na własny użytek może być zbierana częściej w niewielkich ilościach. Należy zbierać w pierwszej kolejności zawsze najstarsze liście.

Mrozoodporność: Jest to roślina dwuletnia i z powodzeniem można uprawiać ją z takim przeznaczeniem. Ostatni zbiór należy przeprowadzić późną jesienią, korzenie zaś pozostawić w glebie. Wiosną powinny wypuścić one młode pędy naciowe. Korzenie nie boją się mrozów, z powodzeniem mogą przezimować w glebie.

Zastosowanie i właściwości: Pietruszka naciowa jest rośliną docenianą w znacznie mniejszym stopniu niż pietruszka korzeniowa. Jest jednak warta uprawy, ponieważ jest źródłem witamin A, B1 oraz B2, które są niezwykle istotne dla ludzkiego organizmu. Jest bardzo cenna ze względu na wysoką zawartość witaminy C. Doceniana jest również ze względu na swój niesamowity zapach, który zawdzięcza apiolowi – olejkowi eterycznemu. Najczęściej stosowana jest jako przyprawa do zup i sosów, można ją ponadto zarówno mrozić jak i suszyć, świetnie się przechowuje. Może być używana także w formie świeżej, jako element ozdabiający potrawy. Najczęściej stosuje się ją by wzmocnić smak i zapach dań. Z naci pietruszki można zrobić także zielone i intensywnie pachnące pesto.

Stanowisko: Gleba powinna być żyzna i próchnicza, nie powinna mieć tendencji do zaskorupiania się, więc raz na jakiś czas powinno się zruszać glebę na grządce motyką w przypadku jej stwardnienia. Roślina źle się czuje w miejscu, gdzie wcześniej uprawiane były warzywa z tej samej rodziny botanicznej i rośliny korzeniowe. Dobrze czuje się na glebach w drugim roku po zasileniu ich obornikiem. Lubi stanowiska słoneczne. Źle znosi zachwaszczenie, dlatego powinno się wysiewać ją po roślinach pozostawiających po sobie czyste pole.

Rozstawa: Taśmy powinno się wykładać wiosną, w końcu marca lub w kwietniu. Jeżeli planujemy późny zbiór i pozostawienie korzeni pietruszki naciowej w glebie na kolejny sezon dobrze jest wyłożyć taśmy z nasionami później, wręcz pod koniec czerwca. Rzędy pietruszki powinny być oddalone od siebie o 20-30 cm.

Każde opakowanie zawiera porady dotyczące uprawy roślin oraz informacje o terminie przydatności ich nasion do siewu. Oferujemy sprzedaż nasion pietruszki naciowej w taśmie o długości 6m.